رسول الله صلى الله علیه و آله در معرّفى و نصب علىّ بن أبى طالب اهتمام بسیار داشت، حتّى در مرض موت توصیه و سفارش مى‏فرمود و مردم را به پیروى از آنحضرت دعوت مى‏فرمود، تا سرحدّیکه در همان ساعات آخر حیات کاغذ و قلمى خواستند تا بنویسند درباره امامت آنحضرت آنچه باید بنویسند.

ولى افسوس، و هزار افسوس، که عُمَر مانع شد و نگذاشت مقصود رسول خدا تحقّق یابد، و گفت: مرض بر او غلبه کرده، هذیان مى‏گوید، کتاب خدا ما را بس است؛ رسول خدا با یکدنیا اندوه و غمّ چشم از جهان بستند؛

ابن سَعد در طبقات با اسناد خود از سعید بن جُبیر از ابن عباس روایت مى‏کند قال: اشتکى النبى صلى الله علیه و آله یوم الخمیس، فَجَعَلَ، یعنى ابن عباس، یَبْکى وَ یَقول: یَوْمُ الْخَمیس و ما یَوْمُ الْخَمیس!

اشْتَدَّ بِالنّبّى صلى الله علیه و آله وَجَعُهُ فقال: ائتونى بِدَواةٍ وَ صَحیفَةٍ اکْتُبْ لَکُمْ کِتاباً لا تَضِلّوا بَعْدَهُ ابَدا،

قالَ: فقال بَعْضُ مَنْ کانَ عِنْدَهُ: انَّ نَبِىَّ اللهِ لَیَهْجُرُ!

قال: فقیل لَهُ: الا نَأتیکَ بِما طَلَبْتَ؟

قال: اوَ بَعْدَ ماذا؟ قال: فَلَمْ یَدْعُ بِهِ [1]

ابن عباس مى‏گوید: در روز پنجشنبه رسول خدا صلى الله علیه و آله از مرض متأَلّم و ناراحت بودند، ابن عباس گریه مى‏کرد و مى‏گفت: روز پنجشنبه و نمى‏دانید در روز پنجشنبه چه خبر بود، درد و مرض پیغمبر شدّت کرد و فرمود: یک دوات و صفحه‏اى بیاورید، تا براى شما مطلبى را بنویسم که پس از آن هیچگاه گمراه نشوید،

ابن عباس گوید: بعض افراد مجلس گفت: پیغمبر خدا هذیان مى‏گوید:

ابن عباس گوید: و پس از آن برسول خدا گفته شد: آیا بیاوریم آنچه را مى‏خواستى؟ فرمود: آیا بعد از این حادثه واقع شده؟ و رسول خدا دیگر طلب ننمود.

و با سند دیگر از سعید بن جعفر روایت مى‏کند که ابن عباس گفت: یوم الخمیس و ما یوم الخمیس!

قال: اشْتَدَّ بِرَسولِ الله صلى الله علیه و آله وَجَعُهُ فى ذلِکَ الْیَوْم فَقالَ: ائْتونى بِدَواةٍ وَ صَحیفةٍ اکْتُبْ لَکُمْ کِتاباً لا تَضِلّوا بَعْدَهُ ابَداً، فَتَنازَعوا و لا یَنْبَغى عِنْدَ النّبّى التَّنازُعُ.

فقالوا: ما شَاْنُهُ، ا هَجَرَ؟ اسْتَفْهَموه! فَذَهَبوا یُعیدونَ عَلَیْهِ فقال: دَعونى فَالَّذى انَا فیه خَیْرٌ مَمّا تَدْعونَنى الَیْهِ الحدیث [2]

ابن عباس مى‏گوید: روز پنجشنبه و نمى‏دانید روز پنجشنبه چه روزى بود. کسالت رسول خدا صلى الله علیه و آله شدت کرد و فرمود: دوات و صفحه‏اى بیاورید تا براى شما مکتوبى را بنویسم که پس از آن هیچگاه گمراه نشوید، و در حالیکه در نزد پیغمبر خدا دعوى و تنازع جایز نیست نزاع کردند و گفتند: حالش چگونه است؟ آیا هذیان مى‏گوید؟ از او سؤال کنید!

رفتند بار دیگر از رسول خدا بپرسند که چه مى‏خواهد، فرمود: واگذارید مرا، آنچه من الان در آن هستم بهتر است از آنچه شما مرا به آن مى‏خوانید.

و با سند دیگر از جابر بن عبد الله انصارى روایت کند که: لمّا کانَ فى مَرَضِ رَسول الله صلى الله علیه و آله الذى تَوَفّى فیهِ، دَعا بِصحیفَةٍ لِیَکْتُبَ فیها لِامّتِهِ کِتاباً لا یُضِلُّونَ وَ لا یُضَلُّونَ،

قال: فَکانَ فى الْبَیْتّ لغطٌ وَ کَلامٌ وَ تَکلَّمَ عُمَرُ بن الخَطّابِ قال: فَرَفَضَهُ النَّبِىُّ.

جابر بن عبد الله انصارى مى‏گوید: رسول خدا صلى الله علیه و آله در مرض موت خود صفحه‏اى خواستند، تا در آن نامه‏اى براى امّت خود بنویسند، که بر اثر آن امّت گمراه نکنند، و گمراه نشوند.

جابر گوید: در اطاق رسول خدا در اثر این درخواست پیغمبر سخنانى رفت، و صدا بلند شد، و عمر بن خطاب تکلّم نمود، و پیغمبر او را طرد فرمود.

و با سند دیگر از عمر بن خطاب روایت مى‏کند: قال: کُنّا عِنْدَ النَّبِىِّ وَ بَیْنَنا وَ بَیْنَ النِّساء حِجابٌ، فَقالَ رَسولُ اللهِ صلى الله علیه و آله: اغْسِلونى بِسَبْعِ قِرَبٍ، وَ أْتونى بِصَحیفَةٍ وَ دَواةٍ، اکْتُبْ لَکُمْ کِتاباً لَنْ تَضِلّوا بَعْدَهُ ابَداً فقالِ النِّسْوَةُ: ائْتوا رَسولَ اللهِ صلى الله علیه و آله بِحاجَتِهِ.

قال عمر: فَقُلْتُ: اسْکُتْنَ فَانَّکُنَّ صَواحِبُهُ، اذا مَرِضَ عَصَرْتُنَّ أَعْیُنَکُنَّ وَ اذا صَحَّ اخَذْتُنَّ بِعُنُقِهِ!

فقالَ: رَسولُ الله صلى الله علیه و آله: هُنَّ خَیْرٌ مِنْکُمْ. [3]

عمر بن خطاب گوید: ما در محضر پیغمبر خدا بودیم و بین ما و جماعت زنان پرده و حجابى بود، رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: مرا با هفت مشک آب غسل دهید؛ و یک صفحه و دوات بیاورید تا براى شما مکتوبى بنویسم که بعد از آن هیچگاه گمراه نشوید!

زنان گفتند: آنچه را که رسول خدا طلب کرده است برایش بیاورید.

عمر مى‏گوید: من گفتم: اى زنان ساکت باشید! چون شما همبستران او هستید، چون مریض گردد چشمان خود را به اشک میفشرید و چون صحت یابد بگردن او دست میآویزید!

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: این زنان بهتر از شما هستند

_______________________________________________

[1] طبقات ابن سعد ج 2 ص 242 چاپ بیروت 1376 ه. ق‏

[2] طبقات ابن سعد ج 2 ص 244                       

[3]! طبقات ابن سعد ج 2 صفحه 244

امام شناسى، ج‏1، ص: 269تا271