طبق عقیده اسلامى، آن درخت شجره بدى بود مانند حسد و بخل و کینه؛ و آدم چون اطاعت از شیطان نمود و از آن درخت خورد، موجودى مادّى شد و حسد و بخل و کینه پیدا کرد و از بهشت که محلّ پاکان است رانده شد.
وَ لَقَدْ عَهِدْنَآ إِلَى ءَادَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِىَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ و عَزْمًا. 
وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائکَةِ اسْجُدُوا لِادَمَ فَسَجَدُوا إِلّآ إِبْلِیسَ أَبَى.
فَقُلْنَا یَادَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَّکَ وَ لِزَوْجِکَ فَلَا یُخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى.
إِنَّ لَکَ أَلَّا تَجُوعَ فِیهَا وَ لَا تَعْرَى* وَ أَنَّکَ لَا تَظْمَؤُا فِیهَا وَ لَا تَضْحَى.
فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطَنُ قَالَ یَادَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَ مُلْکٍ لَّا یَبْلَى.
فَأَکَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْءتُهُمَا وَ طَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِن وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصَى ءَادَمُ رَبَّهُ و فَغَوَى. [1]
__________________________________________________
[1] آیات 115 تا 121 از سوره 20: طه
«و ما با آدم عهدى بستیم (که فریب شیطان را نخورد) پس فراموش کرد و ما او را ثابت قدم و استوار نیافتیم.
و هنگامیکه به فرشتگان گفتیم: به آدم سجده کنید و سجده کردند مگر إبلیس که ابا و امتناع ورزید. و آنگاه گفتیم: اى آدم! این شیطان دشمن تو و دشمن جفتت مىباشد (متوجّه باش که شما را نفریبد و) از بهشت بیرونتان ننماید که در آنصورت دچار سختى و مشکلات خواهید شد!
از براى تو در بهشت (همه چیز مهیّاست) جائى است که گرسنه نمىشوى و برهنه نمىگردى! و حقّاً تو در آنجا تشنه نمىشوى، و آفتاب گرم بر تو اثرى نمىگذارد!
با همه این سفارشها شیطان در آدم وسوسه کرد و گفت: اى آدم آیا (دوست دارى) ترا بر شجره خلود و درخت ابدیّت که هیچگاه کهنه و فرسوده نگردد دلالت نمایم؟!
(آدم از شیطان پرسید: آن درخت کدام است؟ گفت: همان شجرهاى که خدا تو را از آن منع کرد؛ از آن تناول کن تا عمر ابد بیابى!) پس آدم و جفتش از آن درخت (به فریب شیطان) خوردند و بدینجهت (لباسهاى بهشتى از تنشان دور شد و عیوب و قبائح و) عورتهاى آن دو پدیدار گشت. و شروع کردند تا از برگهاى بهشت چیده و بر روى عورتهاى خود ساترى بنهند. و آدم نافرمانى پروردگارش را نمود و گمراه شد».
الله شناسى، ج3، ص: 149تا148
