چشم انتظاری!

درین شبها ز بس چشم انتظاری می‏برد زهرا 

پناه از شدّت غمها، به زاری می‏برد زهرا!

ز چشم اشکبار خود، نه تنها از منِ بیدل 

که صبر و طاقت از ابر بهاری می‏برد زهرا

اگر پشت فلک خم شد چه غم؟! بار امانت را 

به هجده سالگی با بردباری می‏برد زهرا

زیارت می‏کند قبر پیمبر را به تنهایی 

بر آن تربت گلاب از اشک جاری می‏برد زهرا

همه روزش اگر با رنج و غم طی می‏شود، امّا 

همه شب لذّت از شب زنده داری می‏برد زهرا

نهال آرزویش را شکستند و، یقین دارم 

به زیر گِل هزار امیّدواری می‏برد زهرا

اگر چه پهلویش بشکسته، در هر حال زینب را 

به دانشگاه صبر و پایداری می‏برد زهرا

شنید از غنچه‏ی نشکفته‏اش فریاد یا محسن! 

جنایت کرده گلچین، شرمساری می‏برد زهرا!

به باغ خاطرش چون یاد محسن زنده می‏گردد 

قرار از قلب من با بیقراری می‏برد زهرا

به هر صورت که از من رخ بپوشد، باز می‏دانم 

که از این خانه با خود یادگاری می‏برد زهرا!

محمد جواد غفورزاده (شفق)

یاس کبود:زهرا در بستر شهادت:ص124- 125