ام الائمه 

امروز قلب عالم امکان بود ملول  

روز مصیبت ست و گهِ رحلت بتول

باش ملول گر دل خلقی، شگفت نیست  

کامروز قلب عالم امکان بود ملول

کشتی چرخ، غرقه ‏ی طوفان اشک شد  

سیل عزا گرفت جهان را ز عرض و طول

با پهلوی شکسته و رخسار نیلگون  

امروز برد شکوه‏ی اعدا بَرِ رسول!

آن بانویی که گِرد حریمش گذر نکرد  

از دور باش عصمت او، وَهم بوالفضول

زهرا که ز امر حق، پی تعیینِ شویِ او  

بنمود نجم زُهره به بیت الولا نزول

ام الأئّمةِ النّجبا، بانوی جزا  

نورالهدی، حبیبه‏ی حق، بضعة الرّسول

خیر النّساء، فاطمه، مرآت ذوالجلال  

کادراک ذات او را، حیران شود عقول

کوهی ز صبر، خلق نمودی اگر خدای  

مانند وی نبود بَرِ رنج و غم، حَمول!

راه نجات، حُبّ بتول‏ست و آل او  

گمره شود هر آنکه ازین ره کند عدول

دعوی حُبّ و بندگیَش می‏کند (محیط)  

دارد امیدِ آنکه شود دعویش قبول

شمس الفصحاء محیط قمی (محیط)