بدان که بهترین حالات تو این است که زبانت را از غیبت و سخن چینى و حرفهاى بیهوده نگهدارى و زبانت را سرگرم بذکر کنى یا مشغول آموزش باشى زیرا که تعلیم و آموزش هم ذکر خداست.
همانا عمر سرمایه بزرگ تجارت است هر نفسى از آن گوهرى است گرانبها پس هر گاه از یاد خدا غافل شد و زبانش را سرگرم لغو و بیهوده کرد مانند کسى خواهد بود که درّ گرانبها را مى‏بیند اراده میکند بردارد سپس بجاى درّ کلوخى را بر میدارد.
زیرا که انسان هر گاه فرشته‏ى مرگ را آماده‏ى گرفتن جانش دید اگر از او تقاضاى تاخیر کند که یک ساعت یا یک نفس او را مهلت دهد که لا اله الا اللَّه در آن یک نفس بگوید و تمام دنیا را در برابر یک نفس مهلت باو ببخشد فرشته‏ى مرگ نمى‏پذیرد و چقدر ازین ساعت‏هاى عمر بیهوده تلف شد این خود زیانیست بزرگ.
و مؤمن همان کسى است که سخنش ذکر است و سکوتش اندیشه است و نگاهش عبرت است و حضرت رسول خدا صلّى اللَّه علیه و اله به اباذر فرمود: آیا ترا عمل و کردارى نیاموزم که بر زبان آسان و در میزان سنگین باشد عرضکرد بلى اى رسول خدا بیاموز مرا حضرت فرمود: آن عمل سکوت و خوش خلقى و ترک نمودن حرفهاى بى‏فایده است. و روایت شده لقمان داود را دید که زره میسازد لقمان خواست بپرسد که چه درست مى‏کنى ساکت شد و نپرسید پس از آنکه داود زره ساخت و بر تن پوشید لقمان بدون پرسیدن فهمید که داود چه درست میکند.
و گفته است هر کس که کلامش زیاد باشد لغزشش فراوانست و هر کس که خطا و لغزش او زیاد باشد بیهوده‏گوئیش بسیار است و هر که چنین باشد دروغش فراوانست و هر کس دروغ زیاد داشت گناهش بسیار است آنکه گناهش فراوانست آتش بر او سزاوارتر است و خداى تعالى بواسطه زیان فراوان زبان او را بچهار چیز پنهان کرده بدو لب و دو دندان و بعضى از دانشمندان گفته‏اند که همانا خداى براى انسان یک زبان و دو گوش و دو چشم آفریده تا اینکه بیشتر به بیند و بشنود و کمتر بگوید و روایت شد که سکوت میراث حکمت است‏ ارشادالقلوب-ترجمه رضایی:ج2،ص250تا252