بدان که تمام خوبیها در گوشه‏نشینى و دورى از مردم است زیرا که بواسطه کناره‏گیرى اخلاص در عمل بدست آید و در غیبت و سخن چینى و بیهوده گوئى بسته مى‏شود و سلامتى چشم و گوش در اعتزال از مردم است و دورى کردن از مردم نشانه‏ى انس با خداست و از سفیان ثورى نقل شده که گفت خواستم بر حضرت جعفر بن محمّد علیه السّلام وارد شوم اجازه‏ى ورود خواستم و اجازه داد او را در زیر زمینى دیدم دوازده پله داشت عرضکردم اى پسر رسول خدا شما درین گوشه‏ى انزوا قرار گرفته‏اید با اینکه مردم بشما نیاز دارند حضرت فرمود: اى سفیان روزگار فاسد و بد شده برادران نیز بد شده‏اند و همه چیز عوض گردیده بدین جهت تنهائى را اختیار کردیم آیا قلم و کاغذ دارى که بنویسى عرضکردم بلى فرمود بنویس آنچه را که میگویم: سپس فرمود:
لا تجزعنّ لوحدة و تفرد و من التفرد فی زمانک فازدد (1)
فسد الاخاء فلیس ثمة اخوة الا التملق باللسان و بالید (2)
و اذا نظرت جمیع ما بقلوبهم ابصرت ثم نقیع سم الاسود (3)
فاذا فتشت ضمیره من قلبه وافیت عنه مرارة لا تنفد (4)
1- از تنهائى و گوشه‏نشینى جزع مکن و از تنهائى و گوشه‏نشینى خود توشه برگیر.
2- برادران فاسد شدند و در آنجا برادرى نیست جز چاپلوسى و تملق بوسیله دست و زبان.
3- اگر بدلهاى تمامشان نگاه کنى در آن دلها خواهى دید زهرهاى کشنده‏ى مار سیاه.
4- پس هر گاه بازجوئى کنى از دلش ناراحتى تمام نشدنى خواهى دید.
و کناره‏گیرى در واقع دورى از صفت‏هاى نکوهش شده و بد است و چیزیست که بواسطه آن علوم و معارف دینى بدست مى‏آید کناره مى‏کند بعد اساس دینش را بر پایه‏ى استوارى بنا میکند و براى کسى که از مردم دورى میکند سزاوار است که سرگرم ذکر خدا باشد و اندیشه کند در آفریده‏هاى خدا و گر نه گرفتار بلا و فتنه خواهد شد.
اگر چنین شد در پیش او دانشى میباشد که وسوسه‏هاى شیطان را از او دور کند و شکى نیست که درین هنگام خیر دنیا و آخرت دراین گوشه‏گیرى و اندک نمودن ارتباطهاى دنیائى است و شر دنیا و آخرت در بسیارى رفت و آمد با مردم است و گوشه‏نشینى ریشه‏ى تمام خوبیهاست.
ارشاد القلوب-ترجمه رضایى :ج1؛ص240و241