که شکسته پر تو؟! 

ای همای ملکوتی! که شکسته پر تو؟!  

که به زیر پر و بال ست ز محنت، سر تو!

ای بهاری که شد از فیض تو، هستی خرم  

گشته پژمرده چو پاییز چرا منظر تو؟!

ترجمان غم پنهانی و رنجوری توست  

اینهمه گریه ‏ی اطفال تو بر بستر تو

سبب رنج و دوای تو ز من می‏طلبند  

پرسش انگیز نگاه پسر و دختر تو

چهره از من ز چه پنهان کنی ای دخت رسول؟!  

علیَم من، پسر عم تو و همسر تو!

وای از آن لحظه و آن منظره ‏ی طاقت ‏سوز  

دیدن میخ در و، غرقه به خون پیکر تو

درد دلهای تو با جسم تو شد دفن به خاک  

سوخت جان علی از قصه‏ی درد آور تو

مهدی تعجبی همدانی (آواره)