حلالم کن! 

به وقت مرگ، پر کردم ز خون چشم‏تر خود را  

که تنها می‏گذارم بین دشمن، همسر خود را

خدایا! اولین مظلوم عالم را تو یاری کن  

که امشب می‏دهد از دست، تنها یاور خود را

دلم خواهد که بر خیزم ز جا و بازویش گیرم  

دل شب چون نهد بر قبر پنهانم، سر خود را

اجل ای کاش در آن ماجرا می‏بست چشمم را  

نمی‏دیدم نگاه دردناک دختر خود را!

شهادت می‏دهد فردا به محشر عضو عضو من  

که کشتند این جماعت، دختر پیغمبر خود را!

علی جان! گریه کن تا عقده‏یی از سینه بگشایی  

مکن حبس اینقدر آه دل غمپرور خود را

برای بار دوّم، زانویت خم می‏شود فردا  

که امشب می‏دهی از دست، رکن دیگر خود را!

حلالم کن! حلالم کن! حلالم کن! حلالم کن!  

خدا حافظ که گفتم با تو حرف آخر خود را

غلامرضا سازگار (میثم)