نگاه! 

درون کوچه به زهرا، عدو چو راه گرفت  

سخن مگوی ز سیلی، بگو که: ماه گرفت!

به رهگشای سعادت که در طریق رضاست  

به حیرتم که مگر ممکن ست راه گرفت؟!

ز بعد فاطمه شد تنگ، سینه‏ی حیدر  

نبود محرم رازش که راه چاه گرفت

ز دود ماتم جانکاه دردمندی بود  

اگر مدینه ز غم هاله‏ی سیاه گرفت

چه شد که مرغ شباهنگ از نوا افتاد؟!  

ز فرط غصّه مگو راه ناله، آه گرفت

نگاه زینب، آیا چه کرد با حیدر؟!  

که صبر و طاقتش از کف به یک نگاه گرفت

پناه چون که بنود از برای محسن، رفت  

سوی خدیجه، در آغوش وی پناه گرفت

محمد آزادگان (واصل)