از امِّ سلَمه مروى است که: رسول خدا شبى از ما غائب شد در مدّت طویلى و سپس آمد به نزد ما، و دیدیم آن حضرت گرد آلود و با موهاى ژولیده مراجعت کرده و در یک دست خود چیزى

دارد که انگشت‏ها را بسته است. عرض کردم: یا رسول الله چرا شما را بدین وضع پریشان غبار آلود و ژولیده مى‏بینم‏

حضرت فرمود: در این وقت مرا سیر دادند به محلّى در عراق که نامش کربلاست، و مَصرع حسین فرزند من و جماعتى از فرزندان اهل بیت مرا به من نشان دادند، و من شروع کردم که خونهاى

آنانرا جمع کنم، و بیا اینک خون‏ها در دست من است؛ و دست خود را بسوى من باز کرد و فرمود: بگیر اینها را و محفوظ نگاهدار! من خونها را گرفتم و توجّه کردم دیدم شبیه خاک قرمز رنگ است؛

در شیشه‏اى نهادم و سر آن را بستم و محفوظ داشتم. چون حسین از مکّه به طرف عراق حرکت کرد هر صبح و شب من شیشه را میگرفتم و مى‏بوئیدم و براى مصیبت آن حضرت میگریستم.

چون روز عاشوراى از محرّم، همان روزى که حسین در آن روز شهید شد، من در آن شیشه نگاه کردم، در اوّل صبح آن خاک قرمز بحال خود بود، و چون در پایان روز نگاه کردم دیدم تبدیل به خون

تازه شده است. [1]

و از محمّد بن سیرین روایت شده که گفت: این قرمزى در آسمان پیدا نشد مگر بعد از قتل حسین. [2]

و رَوَى سعد الإسکاف، قالَ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ:

کَانَ قَاتِلُ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا وَلَدَ زِنًا، وَ قَاتِلُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ وَلَدَ زِنًا، وَ لَمْ یَحْمَرَّ السَّمَآءُ إلَّا لَهُمَا.

و رَوَى سفیان بن عُیْینَه عن علىّ بن یزید عن علىّ بن الحسین علیه السّلام قالَ‏ خَرَجْنَا مَعَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلَامُ، فَمَا نَزَلَ مَنْزِلًا وَ لَا ارْتَحَلَ مِنْهُ إلَّا ذَکَرَ یَحْیَى بْنَ زَکَرِیَّا وَ قَتْلَهُ.

وَ قَالَ یَوْمًا: وَ مِنْ هَوَانِ الدُّنْیَا عَلَى اللَهِ أَنَّ رَأْسَ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا أُهْدِىَ إلَى بَغِىٍّ مِنْ بَغَایَا بَنِى إسْرَائِیلَ. [3]

__________________________________________________

 [1] «: إرشاد مفید» در باب طرفٌ من فضآئل الحُسین علیه السّلام، ص 273 و 274

 [2] همان مصدر

 [3] همان مصدر، ص 274: «و سعد إسکاف روایت کرده که حضرت امام باقر علیه السّلام فرمودند: قاتل یحیى بن زکریّا ولد الزّنا بوده و قاتل حسین بن علىّ علیه السّلام نیز ولد الزّنا بوده است، و آسمان فقط براى این دو نفر سرخ گردید.»

 «و سفیان بن عیینه از علىّ بن یزید از علىّ بن الحسین علیهما السّلام روایت کرده است که فرمود: ما با حسین علیه السّلام خارج شدیم (به طرف کربلا) پس حضرت در هیچ منزلى فرود نیامد و از آن کوچ نکرد مگر اینکه یادى از یحیى بن زکریّا و کشته شدن او نمود. و روزى فرمود: و از پستى دنیا بر خداوند اینستکه سر یحیى بن زکریّا به یکى از زناکاران بنى إسرائیل هدیه شد

 معاد شناسى، ج‏3، ص: 121