و تو اى عاقل! اگر در ویژگیهائى که خداوند در هر یک از دو جنس زن و مرد به ودیعت نهاده، و آنچه که در نظام خلقت از آنان انتظار میرود نیک بیندیشى، مى‏بینى که زن داراى ظرفیّتى وسیع است براى تحمّل رنجهاى باردارى و پذیرش نطفه که بزرگترین تجلیّات الهى است در رحم خود که از دقیق‏ترین اعضاء داخلى بدن اوست، و نیز براى زائیدن و شیر دادن و پرورش نوزاد طاقتى فراوان دارد، و مشکلات حاصله را به آسانى پذیراست؛ و براى انجام این وظائف به محبّت شدید و عاطفه قوى و احساس لطیف و ذوق سرشار محتاج است تا بتواند این مشکلات را تحمّل کند و ترتیب انجام این امور را به دقیق‏ترین وجه بدهد و این بار را به بهترین شکل به منزل برساند؛ و همچنین نیازمند آرامش خاطر و فراغت بال از کسب نفقه و معاش میباشد. به خلاف مرد که از همه این امور فارغ است، و نظام خلقت در این سلسله طویل جز سپردن نطفه به مادر که هیچگونه رنج و تعبى را براى او در پى ندارد، از بقیّه امور او را بر کنار داشته است؛ پس ناگزیر سهم مرد کار و کوشش در تحصیل معاش و تهیّه مسکن و لباس و خوراک و نگهدارى خانه از آفات و حوادث خارجى و تشکیل کانون خانواده به بهترین و کامل‏ترین صورت میباشد.
و نیز فراهم کردن ضروریّت‏هاى زندگى و رفع مشکلات و موانع و جهاد و مبارزه براى دفاع از موجودیّت خانه و اجتماعى که در آن زندگى میکند به عهده مرد است. و باید براى حلّ و فسخ گرفتاریها، داد و ستدها، و از بین بردن موانع و ناهموارى‏ها تمام قواى جسمى و عقلى و فکرى خود را به کار بندد پس خداوند سبحانه و تقدّس به او نیروى جسمانى زیاد و استخوان‏بندى ستبر و قدرت عمل بدون انفعال و وازدگى و نیرو تفکّر قوىّ برتر از احساس، و روحیّه‏ خشن کار و تلاش و صلابت بسیار، بر حسب وظیفه و استحقاق و موقعیّت کارى، داده است.
و این سهم‏بندى صحیح و تقسیم‏بندى سلیم و عادلانه است. خداوند میفرماید:
إِنَّا کُلَّ شَىْ‏ءٍ خَلَقْنَهُ بِقَدَرٍ [1] «ما هر چیزى را به اندازه و مقدار و معیار معیّن آفریدیم.»
وَ کَانَ أَمْرُ اللَهِ قَدَرًا مَقْدُورًا. [2] «و امر خداوند بر پایه اندازه گیرى و میزان است.»
وَ کُلُّ شَىْ‏ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ [3] «و هر چیزى نزد خدا بر حسب اندازه و مقدار است.»
و این همان حقّى است که خداوند سبحان ذات اقدسش را بدان توصیف فرمود بگفته‏اش:

بِأَنَّ اللَهَ هُوَ الْحَقُّ [4] «و همانا خداوند همو حقّ است.»

و این همان حکمتى است که اقتضا میکند هر شیئى در جاى شایسته خود قرار گیرد، و بهر صاحب حقّى، حقّش داده شود؛ و خداوند سبحان در آیات بسیارى ذات اقدس خود را به علم و حکمت، وصف فرموده است.
این از یکسو، و از سوى دیگر، بین مرد و زن جاذبه بسیار نیرومند فعّال و مغناطیسى وجود دارد که هر یک دیگرى را سخت بخود میخواند و هیچ مانعى را در این راه نمیپذیرد؛ و اگر کشش طبیعى بخود واگذاشته و رها شود ارکان امر ازدواج متزلزل شده و امر تولید مثل و حفظ نوع تعطیل میشود.

وَ یُهْلِکَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَهُ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ [5]« آرامش خانوادگى از میان رفته و حرث نابود میگردد، و حال آنکه خداوند فساد را دوست ندارد»
از اینرو خداوند سبحان مقدار این جذب و کشش را معیّن و مهار نموده، و آنرا در چهارچوب ازدواج و تشکیل خانواده و عفّت و خویشتن دارى و پوشیدن چشم از نامحرم و حجاب و پوشش زن و عدم خودنمائى و جلوه گرى و تحریکات مَفسده انگیز در سخن گفتن و قرارِ در خانه، محدود ساخته است.  ترجمه رساله بدیعه در تفسیر آیه الرجال قوامون على النساء،ص 35 تا 37
__________________________________________________
 [1] آیه 49، از سوره 54: القمر
[2] آیه 38، از سوره 33: الاحزاب‏
[3] آیه 8، از سوره 13: الرّعد
[4] آیه 62، از سوره 22: الحجّ‏
[5] آیه 205، از سوره 2: البقره‏