آیینه شکست! 

مخزن سر خدا را چو عدو سینه شکست  

آه برخاست بر افلاک که، آیینه شکست!

این همان آینه‏ی غیب نمای ازلی‏ست  

که در او شعشعه‏ی نور نبیّ ست و ولی ست

این همان سینه‏ی سیناست که در وادی طور  

صد چو موسی اَرِنی گو نپذیرد به حضور

این همان طور تجلی ست که هنگام شهود  

بر رخ عارف سالک درِ اشراق گشود

حیف و صد حیف! که این آینه را بشکستند  

درِ اشراق و تجَلّی به رخ ما، بستند

کاش آن دم که عدو مرکب کین را می‏راند  

قلب هستی به هماندم ز طپیدن، می‏ماند

نوبت دبدبه‏ی دشمن بد اختر بود  

که عدو، دایه‏ی دلسوزتر از مادر بود!

محمد علی مجاهدی (پروانه)